Ine ndine Chimwemwe

Hier zit ik dan, in een internetcafe in Salima, waar internet elk half uur uitvalt en de stroom al twee keer is uitgevallen. Vanaf Mua is het een uurtje rijden in een volbeladen busje, maar voor slechts 2 euro.

Vrijdagavond ben ik in Mua aangekomen. Francis en Maurice hebben me van het vliegveld gehaald, en na een tussenstop in Lilongwe voor boodschappen en onderhoud aan de auto (2 uur wachten) kwamen we in het donker aan in Mua. De weg naar Mua was erg mooi, een prachtige rode zon, veel mensen langs de weg, muizensate en mannen met maskers op voor een of andere traditionele dans. Ziet er best wel eng uit!

Eenmaal in Mua was het een warm welkom door de kinderen. Jeetje, wat een kabaal maken dove kinderen!! Iedereen handjes en knuffels geven, en ook Sister Mathilda kwam even hoi zeggen. Het huisje waar ik aankomende maanden woon is veel te groot voor mij alleen, maar wel een erg fijn huisje. Naast de hagedisjes, spinnen en kakkerlakken heb ik zo’n 20 vleermuizen als huisdier. Zo ben ik nooit alleen ;-). Vanwege niet betaalde rekeningen hebben we alleen geen water. Ik moet dus water halen bij de pomp om mijn wc door te spoelen, te drinken en te wassen. Ik heb al een kleine emmer op mijn hoofd gedragen, maar de grote emmers laat ik aan de meiden over. Die helpen me graag. Vanwege gebrek aan geld hebben de hostels voor de kinderen ook geen electriciteit. Heel naar, want dat betekent dat het vanaf een uur of zes erg lasting voor ze wordt om te communiceren. De zusters en ik hebben (over het algemeen) wel electriciteit, maar TIA: dus het is al een aantal keer uitgevallen.

De zusters spreken erg gebrekkig Engels, dus mijn Chichewa vocabulaire gaat goed vooruit! De eerste ochtend voelde het alsof de zusters me uit de weg gingen (misschien bang om Engels te praten?) en was de communicatie met de kids lastig. Toen heb ik pen en papier gepakt en 3 kinderen gevraagd om hun naam op te schrijven en welk gebaar daarbij hoorde, binnen 5 minuten had ik ruim 50 kinderen om me heen. Het ijs was gebroken. Ook met de zusters is het nu erg gezellig. Sister Valentine is superleuk en behulpzaam. Ze heeft me geleerd nsima te maken (op houtvuur) en helpt me met Chichewa. Ook een van de koks is erg aardig. Haar dochtertje heeft de schattigste lach van de wereld en we maken altijd gezellig een praatje.

Er zijn 7 zusters aanwezig (waarvan 1 met pensioen) voor bijna 170 kinderen. Je kunt je dus wel voorstellen dat er weinig aandacht en supervisie is naar de kinderen toe. Sommige zusters zijn ook nog eens erg lui. Er zitten echt hele kleintjes tussen, die toch echt een moederfiguur missen. De kinderen zijn erg fysiek vergeleken met NLe kinderen, er wordt veel geslagen, geschopt en met stenen gegooid. De oudere jongens en meiden moeten de ruzies maar oplossen. Ik zie veel kinderen met wondjes, papiertjes die ze op school krijgen worden dan als pleister gebruikt. Ze krijgen elke dag nsima met meestal iets van bonen, terwijl wij altijd nisma, rijst, iets van groenten en vaak ook ei/kip/vis/beef hebben. De zusters hebben papayas, mangos en guavas; de kinderen gooien met stenen de groene onrijpe mangos uit de boom als enige fruit. Ze kunnen gekoeld water of ranja-ijsjes kopen van de zusters, verder is het gewoon water rechtstreeks van de pomp.

Ik heb al veel gebaren en vingerspelling geleerd van de kinderen. Een groot aantal komt overeen met de Nederlandse gebaren die ik ken. Ik ben al best goed in het organiseren en uitleggen van spelletjes in gebarentaal. Zakdoekje leggen, verstoppertje, Annemarie koekkoek, kaarten, junglespeed,  ganzenbord. Verder heb ik al vaak korfbal gespeeld met de meiden, gevoetbald met de jongens en aanschouw ik graag de acrobatische kunsten van de kinderen. Baranie, flikflak, salto’s. Geen probleem. Sommigen doen met gemak 8 flikflaks achter elkaar. Je moet toch iets....

Zondag ben ik meegeweest naar de kerk. De kinderen hadden hun mooiste kleren aan en droegen allemaal schoenen of slippers. Het duurde zo’n 2,5 uur en was vooral erg heet. Mua is trouwens sowieso erg heet. Ik heb een thermometer in mijn huisje, het is overdag zo’n 35 graden en ‘s nachts nog 28 graden. Ik heb nog nooit zoveel gedronken. Dorian, je bent vast trots op me! Veel kinderen in de kerk waren in slaap gevallen en de rest communiceert gewoon lekker verder. Af en toe liepen ze naar buiten om een luchtje te scheppen. Een van de jongens knipte zijn nagels, volgens mij had hij niet door (of het interesseerde hem niet) dat de nagelknipper best veel geluid maakte, haha.

Maandag was mijn eerste schooldag. School begint rond acht uur, maar de kinderen zijn er al eerder om de school te poetsen en alles te vegen, dan hoeven ze geen werkster te betalen. Door het voorstelrondje voor mij en de meeting van de leraren die nogal lang duurde, zaten kinderen uiteindelijk zo’n 1,5 uur in de klas zonder docent. Na een kort gesprekje met de headteacher, die elke dag keurig in pak (HEET) naar school komt, ben ik bij preschool 1 gaan meekijken. Hier zitten de allerkleinsten, die eigenlijk 1-op-1 nodig hebben. Het is een zware taak voor de leraar om deze 14 kinderen te onderwijzen. 1 van de meisjes in deze klas is doodsbang voor me, maar maandag durfde ze me zowaar een handje te geven. Ik denk dat ik de eerste witte ben die ze heeft gezien, hihi.
In Preschool (1-4) leren kinderen klanken te maken en de eerste schoolse beginselen, maar allemaal in speelse vorm. Er zitten hier kinderen van 6-15 jaar. Sommige kinderen zijn lang ‘binnen’ gehouden en pas net getest en op school. In Preschool 3 zit een van mijn favorieten, zonder twijfel een autist, het stereotype. Zowel de zusters als de leraren weten niet wat ze met hem moeten, want hij begrijpt niets, maar kan wel horen. Zijn IQ valt denk ik ook niet in de normale range. Ik heb al aangeboden om 1-op-1 met hem te werken en daar was iedereen erg blij mee. Hij zit nu een beetje zijn tijd te verdoen in de klas. Ik heb al een beetje met hem gespeeld en ik ben al helemaal fan van hem, haha!

De afgelopen week heb ik (op STD 8 na) met alle klassen meegekeken. De leraren zijn erg aardig en gezellig. Er zitten ook 2 dove leraren tussen. Erg interessant om te zien hoe ze hier werken. Er is nauwelijks educatiemateriaal, maar de leraren gaan hier creatief mee om. Ik heb al Engelse les gegeven in STD 1 en de docent van STD 3 liet mij 2,5 uur alleen achter met zijn klas en een wiskundeboekje. Hij moest de headteacher naar een vergadering brengen. Ik heb maar een beetje geimproviseerd met Engels en wiskunde, en een andere docent om hulp gevraagd om Chichewa te geven. De kinderen vinden het allemaal prima en doen keurig wat je vraagt. Wat ik tot nu toe heb gezien, is het niveau wel erg laag. Ik weet nog niet precies wat ik zal gaan doen, maar ik zal in ieder geval in Preschool 1 en 3 aan de slag gaan. Waarschijnlijk als remedial teacher of klassenassistent...?
Woensdag was het moederdag en was iedereen vrij. Met de dochter van een van de koks van boarding ben ik naar de markt gegaan. Lopend heen en met de fietstaxi terug. Best een grote en mooie markt, maar de variatie is gering. Heb wasmiddel, elastiekjes, chitenjis en tomaten gekocht en een flesje fanta voor mijn gids. Op dit moment draag ik dus keurig een chitenji en zit mijn hoofd onder de vlechtjes. De meiden waren vanaf dag 1 aan het vragen of ze mijn haar mochten vlechten. Er zijn heel wat haren gesneuveld en ik weet nog niet of ik het mooi vind, maar het is in ieder geval erg handig!

Al met al, bevalt Mua School for the Deaf tot nu toe erg goed. Ik voel me hier erg thuis dankzij de grote, leuke en lieve groep kinderen. De leraren en zusters zijn aardig en iedereen is behulpzaam. Het is shocking hoe weinig de kinderen hebben en hoe blij ze zijn met niets, maar ik ben blij dat ik elke dag van hun lach en aandacht mag genieten.