Vakantiee wiehoeh!

Ik schrijf deze weblog in mijn bikini,  aan het strand van het mooie Lake Malawi, in gezelschap van 2 toffe meiden en met een heerlijke Fanta Orange binnen bereik. Het leven is goed in Malawi!

Ook al zijn afgelopen maanden al een grote vakantie, nu voelt het écht als vakantie. Heerlijk! We (samen met Floor en Mariska uit Mountainview) zijn gisteren aangekomen in Cape Maclear, waar we in een prachtig huisje (met groot dakterras) tussen de locals verblijven. Helaas ook hier geen water, dus we hebben de shampoo en zeep maar meegenomen het meer in. Tanden poetsen in het meer gaat wel te ver, daar zijn we te toch iets te wit voor.
De kinderen zijn deze week naar huis gegaan. Dus we gaan een weekje lekker vakantie vieren: zwemmen, snorkelen, kajakken, cocktails drinken, naar de kledingmarkt, souvenirs kopen en boekjes lezen. Daarna naar Lilongwe om kerst met Mitress en Sydney en de hele family te vieren, en daarna vertrek ik alleen naar Mozambique voor ongeveer 2 weekjes vakantie, om vervolgens de lieve dove kids van Mua weer te zien.

De afgelopen weken zijn echt voorbijgevlogen. Ik loop ruim een maand achter met in mijn dagboek schrijven, omdat ik er gewoon weinig tijd (en zin) voor heb gehad. Ik heb 2 hele leuke leerlingen aan wie ik regelmatig individuele begeleiding geef. Daarnaast sta ik nog altijd vaak Preschool 1, 2 of 3 les te geven. Ik heb zelfs een aantal examens gemaakt en afgenomen, omdat de leraar naar Salima vertrok om zijn salaris op te halen.
Ik ben tevens begonnen met computerles geven. Loop 3 dagen in de week van computer naar computer om de oudste leerlingen de basics bij te brengen. Ik had een heel simpel lesprogramma opgesteld, maar dat kon ik meteen weer skippen. Eerst maar eens leren hoe je moet klikken met de muis. Na 4 lessen kunnen ze nu zelf Word openen, hoofdletters maken met Shift en een enkeling begrijpt hoe het werkt om het lettertype- en de grootte te veranderen. De meesten typen al met 2 handen en ze kunnen hun eigen document opslaan. Het allerbelangrijkste echter, ze vinden het geweldig leuk!! 

Ook heb ik geld uitgegeven aan materialen voor het timmer- en naailokaal. Die werden niet gebruikt, terwijl het juist bij deze doelgroep zo belangrijk is dat ze dit soort praktische activiteiten leren. De kans op een baan in Malawi is al zo klein voor de dove leerlingen. Veel meiden zijn al begonnen met het repareren van hun eigen kleding. Na de vakantie beginnen de naai- en timmerlessen officieel. Ook heb ik wat nieuwe puzzels en ballen aangeschaft. Er waren aanvankelijk ballen, maar die werden uitgeleend aan de leraren en zijn daarna nooit teruggekeerd. Pech voor de leerlingen, daar ging hun potje voet- en korfbal. De leraren zullen de bal wel verkocht hebben…

Afgelopen weken had ik het soms best moeilijk, omdat er veel kinderen werden geslagen. Er is veel gestolen, omdat de kinderen bijna naar huis gingen en dan van alles proberen mee te nemen in hun koffers. Ik kan boos worden over het stelen, maar ik vind het verschrikkelijk om te zien hoe ontzettend hard de kinderen met een houten stok worden geslagen. Heel naar.
Er zijn ook al speelgoedautootjes gestolen uit het lokaal van Preschool 1, nota bena door het zoontje van een van de dove leraren. Hij heeft ze heel slim doorverkocht op zijn eigen basisschool, dus de jongetjes waren erg verdrietig en boos. Van de 12 autootjes zijn er slechts 3 teruggekomen.

Verder krijg ik een steeds grotere hekel aan de headteacher, aangezien ik steeds meer zie en hoor wat écht niet deugt. Afgelopen dinsdag was hij niet te genieten, aangezien ik hem weigerde een biertje te halen. Het was 10 uur ’s ochtends en hij had er al een paar naar binnen gewerkt. Ik heb liefdevol aangeboden hem een colaatje te halen, maar dat wilde hij niet. De terugweg kon hij alleen maar zeggen hoe goed hij wel niet was, dat hij, ondanks dat hij van een biertje houdt en vaak dronken is, het voor elkaar heeft gekregen dat er geld is gekomen voor de renovaties van de hostels. ‘Chimwemwe, I am a good man’, heb ik al wel 100x gehoord. Ik bepaal gelukkig lekker zelf wat ik vind.

De schrijnende situatie voor de kinderen raakt me wel heel erg. Ik voel me soms zo machteloos, omdat er zoveel geld wordt gebruikt voor de verkeerde doeleinden. De kinderen vertellen me vaak dat het eerst beter was, dat ze nu niet lekker in hun vel zitten vanwege het slechte eten dat ze krijgen, de meiden hebben hoofdpijn van het altijd water halen voor iedereen en er gaan bizarre verhalen rond (dat de headteacher een keer een jongen in zijn nek heeft gebeten!).
Helemaal bizar vond ik het om te zien hoe de relaties tussen ouders en kinderen waren. Dan heb je je zoon of dochter 3 maanden niet gezien of gesproken, maar kinderen keken hun ouders soms nog niet aan. Geen handje, knuffel of iets. Douchen, mooiste kleren aan, koffer pakken en achter paps of mams aanlopen. NUL communicatie of genegenheid van beide kanten. Echt onvoorstelbaar! Ik heb het bij veel Malawiaanse families toch echt wel anders gezien. Sommige kinderen werden pas dagen later opgehaald. Ontzettend triest om deze kinderen te zien, het hele terrein is verlaten en deze kindjes wachten totdat papa of mama hen eindelijk komt ophalen. Ik probeerde ze maar een beetje op te vrolijken met spelletjes, knuffels en zeggen dat het goedkomt. Soms duurt het een paar weken, of worden kinderen helemaal niet opgehaald. Niet zo gek dat je dan denkt dat papa en mama niet van je houden en je zijn vergeten. Echt heel erg zielig!

Na deze drukke tijd is het voor mij dus wel goed dat ik nu even lekker een paar weken weg ben. Ook de weekendjes naar Zomba, Dedza en Lilongwe zijn goed gewest om even weer op te laden. In Zomba zijn Mariska en ik Zomba Plateau opgewandeld met een lieve gids, flink de pas erin en de volgende dag een beetje spierpijn, maar dat heb ik er met Floor uitgedanst in Club G-string, waar we de mannenhanden van ons lichaam af moesten slaan. Een hele ervaring, zeg dat wel! Daarna brak in de bus naar Mua, waar ik was uitgenodigd voor een engagement-party, wat bestaat uit dansend naar voren lopen en briefjes van 20 en 50 Kwacha strooien. Een bijzondere gebeurtenis, af en toe een beetje ongemakkelijk, maar toch leuk om eens gezien te hebben.
Ook ben ik met Mitress naar Dedza geweest, waar we het ziekenhuis hebben bezocht en ons oude huis. Erg leuk om te zien en sommige dingen herkende ik van de video’s en foto’s. In Lilongwe lekker geshopt en gegeten en weer vele potjes bawo gespeeld met Dhalitso en Samuel. Ik heb al mijn eigen kamer in huize Kabwadza ;-)
Er is sinds kort trouwens ook een Duits meisje die in Mua op het Kungoni Art Center vrijwilligerswerk doet. Het is erg leuk dat op een kwartiertje lopen iemand zit met wie je kunt spuien over de vervelende Malawiaanse mannen. We hebben ondertussen al 2 logeerpartijtjes en een dagje shoppen erop zitten, hihi.  

Nu wordt het tijd dat ik de meiden ga vergezellen op onze strandstoelen en een overheerlijke lunch ga bestellen. Wat vervelend! Doeeeeeeeeii (Mitress’ favoriete woord!)